پژوهشگران آمریکایی در بررسیهای خود نشان دادند زمانی که دو نفر با یکدیگر صحبت می کنند ذهن آنها آینه همدیگر می شوند.دانشمندان دانشگاه پرینستون دریافتند وقتی که دو نفر با هم صحبت می کنند مغزهای آنها تقریبا یکی می شود و همانند آینه یک فعالیت نورونی یکسان را بروز می دهند.توانایی درک مفاهیم و احساسات دیگران در زمانی که هیچ حرفی زده نمی شود قدرتی است که “همدلی” نامیده می شود. این توانایی با استفاده از گروهی از سلولهای عصبی به نام “نورونهای آینه” امکانپذیر می شود. این نورونها احساسات ذهن فرد مقابل ما را تقلید می کنند.اکنون این دانشمندان نشان دادند که نوعی “همدلی کلامی” نیز وجود دارد. این همدلی زمانی که دو نفر با همدیگر حرف می زنند کمک می کند که همدیگر را درک کنند.این دانشمندان با استفاده از رزنانس مغناطیسی فعالیت نورونی مغز دو فردی را که با هم صحبت می کردند ثبت کردند.این بررسیها نشان داد که در مدت مکالمه، پاسخهای نورونی که از مغز گوینده ثبت شده بود در مغز شنونده نیز در مدت زمان درک آن چیزی که شنیده می شد وجود داشت.این بدان معنی است که مغز شنونده و گوینده در مدت مکالمه یک فعالیت مشابه را بروز می دهند و بر توانایی درک از طرف شنونده می افزایند.درحالی که یک نفر داستانی را برای شنونده خود تعریف می کند فضاهای نورونی در مغز هر دو نفر به یک اندازه فعال می شوند و در مدت گفتگو یک میزان پویایی را نشان می دهند.براساس گزارش Scientific American ، این محققان در این خصوص توضیح دادند: “یکی شدن دو ذهن در طول زمان نمود پیدا می کند و تقریبا همیشه پاسخهای نورونی مغز شنونده نسبت به پاسخهای مغز گوینده با کمی تاخیر می رسند. هرچند ما برخی از فضاهای مغزی را یافتیم که در آنها پاسخهای شنونده جلوتر از پاسخهای نورونی گوینده بودند.احتمالا این پاسخهای زود رس در زمانی داده می شوند که شنوده آن چیزی را که گوینده قصد گفتن آن را دارد پیش بینی کرده است، اما حتی در این مورد نیز همراهی ذهنی میان دو نفر وجود دارد و موجب بهتر شدن توانایی درک صحبتها می شود.”نتایج این تحقیقات نشان می دهد زمانی که ما کسی را درک نمی کنیم این می تواند به این دلیل باشد که ذهنهای ما با یکدیگر ملاقات نکرده اند و کلید هم آوا شدن را فشار نداده اند.
